Makarska

To oto miasto z portem jest ośrodkiem ruchu turystycznego na 60 km długiej Makarskiej Rywierze, która rozciiąga się na południe do osiedla Gradac. Regularny transport promowy łączy miasto z wyspą Brac (Sumartin). Ma jak Hvar jednakową ilość dni słonecznych, lecz w zimie wieje tutaj wiatr bora w silnych porywach.

Do głównych czynności gospodarczych należy rolnictwo, uprawa winogron, drzew oliwnych, owocy oraz przemysł artykułów spożywczych, rejsy morskie, rybołówstwo i ruch turystyczny. Półokrągłe miasto leży na wybrzeżu pod stromymi wzgórzami masywu górskiego Biokovo. Pierwotne jądro miasta ma wygląd śródziemnomorski, natomiast nową część tworzą hotele, restauracje i sklepy. 1,5 km długa plaża w zatoce Donja Luka jest otoczona parkiem i lasami sosnowymi na północnym zachodzie. Ośrodek zdrowotny Biokovka oferuje różne gatunki terapii. Historia Makarskiej rozpoczęła się w wiosce Makar 1 km od miasta albo raczej w rzymskim osiedlu Muccurum, gdzie była rzekomo zburzona przez Ostrogotów w 1548 r. Makarska została opanowana przez Neretvany, potem przez rodziny z Bośni Kotromaio, Turków, Wenecjan i Austriaków do 1918 r. Osiedle było wykorzystywane Austriakami, którzy je używali do kotwienia swoich łodzi. Pierwszy hotel został zbudowany w 1914 r. Dzisiejsze jądro miejskie rozwinęło się w 17 i w 18. w., około głównego rynku i kościoła parafialnego Sw. Marka z 18 w. Na rynku stoi posąg pisarza z okresu oświecenia, mnicha franciszkańskiego (Andrija Kacic Miosie). Obwodnica prowadzi od wybrzeża około półwyspu Svete Petar. Niedaleko przylądka Osejava na południe od portu stoi klasztor franciszkański z 1400 r., którego wygląd współczesny pochodzi z 1614 r. Kościół klasztorny ma galerię. Muzeum mięczaków przedstawia obszerny zbiór morskich muszli (około 10 000 eksponatów).

Port jest narażony na wiatry południowe i południowo-zachodnie. Łodzie mogą być przycumowane do mola portowego albo przy długim nabrzeżu z głębokością morza pomiędzy 2 i 5m. W zachodniej części portu leży klub portowy z rampą spustową i 3 tonowym dźwigiem. Zarzucić kotwicę można w zatoce Donja Luka, która jest narażone na wiatry z zachodniej i północno-zachodniej strony.